Gooi die rotballen weg!

Mijn mening over chuckits? Geloof me: ik ben geen fan. Helemaal niet zelfs, om eerlijk te zijn. Ik weet dat veel hondenbaasjes zeggen dat ze er geweldig blij mee zijn, maar als ik voor elke hond die knettergek werd van een chuckit, omdat hij veel te opgewonden raakte en/of gefixeerd op de bal, een dubbeltje had gekregen dan was ik nu rijk. Ze worden er niet ‘gewoon blij’ van, nee het is overmatige opwinding, vermomd als een vorm van plezier. Ik wil ook meteen toegeven dat mijn bloedeigen Doodletje Bobbie inderdaad een schouderblessure heeft opgelopen (die luxeert zo nu en dan) en ik ben bang dat dit ‘achter ballen aan rennen’ het hele begin ervan is geweest. Maar toen wist ik het nog niet…Ik deed gewoon wat ik andere eigenaren zag doen.

Korte worpen, onderhands

Dus àls we nu al apporteerspelletjes spelen, spelen we dat binnenshuis (ik woon in een relatief klein huis in het centrum van Amsterdam, dus ze heeft niet genoeg meters om te rennen en snelheid te maken). En als ik überhaupt speel, doe ik korte sessies. Korte worpen, onderhands. Zodra de bal weer in haar kast ligt, waar ik ook haar andere speelgoed bewaar, zijn we klaar en weet ze dat het klaar is. Als jouw hond ook een apporteermaniak is, overweeg dan om een pauze te nemen van de bal. Waarom? Wat is er zo erg aan?

Gevaren van balspelletjes

1. Verstikking: Ja, honden kunnen stikken bij het apporteren van een tennisbal. Hier zijn een paar voorbeelden (HIER, en [triggerwaarschuwingen] HIER en HIER);
2. Versleten ballen: Net zoals onze favoriete sneakers verslijten, kunnen ballen dat. Versleten ballen kunnen gemakkelijk barsten of breken en dat is een risico dat we niet willen nemen. Oude ballen? Sowieso weggooien dus.
3. Het sociale aspect van spelen verdwijnt met ballengooien: Laten we niet vergeten dat spelen niet om ballen gaat. Honden gedijen op gezelschap, dus laten we een gezonde mix van solo- en groepsactiviteiten aanmoedigen. Laat je hond genieten van wat quality time met een roedel!
4. Bal-hamstergewoonten: Sommige honden hebben de gewoonte om ballen te hamsteren. Houd hun gedrag in de gaten om ervoor te zorgen dat het niet escaleert in bezitterigheid of agressie.

Laten we eens luisteren naar wat de professionals* erover te zeggen hebben.

De fysiotherapeut

Wat veel eigenaren zich niet realiseren is dat deze activiteit misschien niet zo nuttig is als het lijkt en dat bij honden met onderliggende aandoeningen zoals artritis deze activiteit waarschijnlijk schade zal veroorzaken.

“Onze honden zijn zowel qua vorm als qua functie veranderd ten opzichte van hun voorouders, dus als we een hond vragen herhaaldelijk van vrijwel staande houding naar galop te rennen, krachtig te remmen, vaak uitglijdend op het onderliggende oppervlak, eerst zijn nek naar achteren werpend en dan met hun hele gewicht naar voren weer, terwijl ze naar de bal reiken, vaak tegelijkertijd draaiend, kunnen we zien dat de krachten op het skelet en de spieren van een hond enorm zijn. Het verhogen van de snelheid kan de gegenereerde krachten zelfs verdubbelen. Er wordt gedacht dat het gevaarlijkste onderdeel van het achtervolgen van de bal plaatsvindt tijdens het remmen en dus vaak verantwoordelijk is voor schouderblessures. We weten ook dat herhaalde microtrauma’s aan spieren en kraakbeen de oorzaak zijn van langdurige schade en dat hoe ouder een hond wordt, hoe groter de kans is dat hij kleine verwondingen oploopt. Dit zal ervoor zorgen dat een hond probeert te compenseren, waardoor de belasting van zijn ledematen verder verandert.”

De gedragsdeskundige

“(…) Veel honden raken erg opgewonden tijdens apporteerspelletjes. Deze verhoogde opwinding kan een verhoogde hartslag en adrenaline met zich meebrengen, waardoor een verhoging van de cortisolspiegel ontstaat en dat kan weer leiden tot ‘gek’ gedrag als gevolg van verminderde impulscontrole en frustratietolerantie. Adrenaline is ontworpen om in korte uitbarstingen vrij te komen, bijvoorbeeld tijdens een achtervolging, maar door het herhaaldelijk gooien van de bal wordt de het voor veel langere perioden vrijgegeven. Het duurt enkele dagen (!) voordat de cortisolspiegel weer normaal is (sommige rapporten zeggen zelfs enkele weken), en uit onderzoeken is gebleken dat langdurige blootstelling aan hoge cortisolspiegels schadelijk kan zijn voor de gezondheid op de lange termijn. Adrenaline en cortisol spelen beide een rol bij de expressie en regulatie van gedrag. Leven met verhoogde niveaus gedurende een lange periode kan verantwoordelijk zijn voor een aantal problematische en gevaarlijke gedragingen, waaronder het onvermogen van je hond om ‘uit te schakelen’, om te gaan met uitdagende situaties en agressief gedrag te vertonen.”

Het is niet mijn bedoeling om je hond een leuk leven te ontnemen!! Mijn doel is om je ervan bewust te maken dat honden van nature grote bedriegers zijn, omdat het roedeldieren zijn die instinctief kwetsbaarheden verbergen, vooral pijn. Het achtervolgen van ballen maakt ze fysiek moe, maar mentaal hebben ze een adrenaline-high. En raad eens wat het baasje denkt? Het baasje vindt dat ze nog meer beweging nodig hebben, want ze zijn nog steeds opgefokt thuis. Maar hey…misschien is dat nu juist het gevolg van het gooien met je bal! Nu heb je een superfitte, slecht gereguleerde hond die een marathonloper is en die niet weet van stoppen heeft omdat zijn brein in de gekte-stand staat.

Conclusie, als je hierna spelletjes wilt doen, blijft dus …

Gooi nooit een bal naar een hond die gewond is of artritis heeft;
Gooi pas een bal als de hond opgewarmd is;
Gooi nooit ballen op gladde vloeren;
Gooi geen ballen op natte oppervlakken of onstabiele oppervlakken zoals grind;
Gooi recht en laag naar beneden;
Gooi niet bergafwaarts;
Gooi niet herhaaldelijk;
Gooi niet aan meer dan één hond tegelijk.