Teveel beweging?

Dat was nieuw voor mij…

Zoals wel meer hondeneigenaren was ik verbaasd toen ik leerde dat je een hond ook een ‘teveel’ aan beweging kunt geven. De hond doet allemaal ervaringen op! Hij/zij wordt misschien geprikkeld door een andere hond, ruikt even verderop iets lekkers wat opgegeten wil worden (leer mij Labradoodles kennen!), schrikt dan van een felle passerende kat en weer tien minuten later komt er een ambulance voorbij met gierende banden en een enorm kabaal aan sirenes. En dan ben je misschien net 20 minuten onderweg en denk jij: “Ja, maar een hond moet minstens twee keer per dag een uur lopen dus we zijn er nog niet.” En je stapt verder. Je hond schudt de stress een paar keer van zich af (heb je wel ‘s geteld hoe vaak je Doodle dat eigenlijk doet tijdens een wandeling?) en loopt weer door. Keuze heeft je hond niet, want jij loopt (op jouw tempo?), kiest de tijd én de route. Geen hond kan zeggen: “Nou dit was me wel weer genoeg voor vandaag, ik stel voor dat we rechtsomkeert maken.”

Stresshormonen

Dat was nieuw voor mij: dat een hond dus ook teveel beweging kan krijgen. Het lampje ging bij mij vooral branden toen ik Bobbie (Australian Labradoodle, geboren 28.08.’21) een Tractive om deed en zag dat ze steeds ‘bovenaan’ in de scores stond. Mind you, ik was geen wedstrijdje met haar aan het doen. Dus ik vroeg me af hoe het toch kon dat ze bovenaan stond? En toen begreep ik het: ik wandel teveel, te lang met haar. En ik betwijfel dus of ik haar wel recht heb gedaan de afgelopen twee jaar. De adrenaline en cortisol moet het lichaam kunnen verlaten; de afbouw van die stresshormonen is essentieel. Daarom zijn die kauwstaafjes na een wandeling ook zo goed: daar komen er wel allemaal endorfinen door vrij. 

Oplossing: meer hersenwerkjes thuis

Nu ik in training zit bij Susan Garrett en alles wat los en vast zit opvreet aan kennis en ik meteen de resultaten zie van wat ik toepas, kan ik volmondig beamen: twee à drie keer een tien-minuten-wandeling voor een poep en plas + dan een keer maximaal zestig minuten is voor haar echt meer dan genoeg. Op voorwaarde dat ik thuis hersenwerkjes toepas. Thuis doe ik nu meer zoekspelletjes, niet eens langer dan twee minuten per spel. Ik verstop haar voertjes voor het avondmaal op 5 verschillende schaaltjes door het huis bijvoorbeeld, of ik laat haar haar knuffels zoeken (op naam) en naar mij brengen (met een beloning natuurlijk) of ik doe een 30 seconden trainingsoefening van Susan Garrett. Dat zijn al drie oefeningen en ze raakt erg heel erg voldaan van. En een rustige hond is iets totaals anders dan een uitgeputte hond die comateus ligt te slapen om al dat gedonder in het hondenlijf aan hormonen te kunnen verwerken. Ook al ziet het er ‘aan de buitenkant’ goed uit. Slapen is slapen, toch? Niet dus.

Te weinig beweging?

Denk jij nu: maar mijn hond krijgt juist echt te weinig beweging? Denk dan eens aan een proefwandeling, misschien wil jouw hond wel meewandelen in onze Doodle roedel!

Bronnen: APDT en Monique Bladder en Renske